David Hewson – Dochodzenie 3

14.06.2020

David Hewson, Dochodzenie 3 [The Killing III], tłum. Ewa Penksyk-Kluczkowska, Marginesy, 2014, 526 stron.

Sarah Lund, tom 3.

Trzeci tom serii Dochodzenie Davida Hewsona długo czekał na moją uwagę, mimo że dwa poprzednie („Dochodzenie”, „Dochodzenie 2”) bardzo przypadły mi do gustu. Teraz trochę żałuję, że tyle to trwało, bo umknęło mi z pamięci nieco szczegółów. Główna zagadka kryminalna jest jednak zupełnie nowa, więc nie doskwierały mi te braki aż tak mocno. Warto mimo wszystko trzymać się odpowiedniej kolejności - nie tylko ze względu na wątki obyczajowe, ale też dlatego, że na przykład w trzecim tomie wspomniana zostaje kilka razy sprawa z pierwszego – łącznie z jej rozwiązaniem.

Duże wpływy i pieniądze wydają się dawać ogromną siłę i możliwości, ale nie chronią przed złem. Robert Zeuthen – właściciel odziedziczonej po ojcu korporacji Zeeland - mógł się o tym dotkliwie przekonać. Porwana zostaje jego dziewięcioletnia córka Emilie i mężczyzna będzie gotowy zrobić wszystko, by ją odzyskać. Podkomisarz policji Sarah Lund próbuje odnaleźć dziewczynkę i złapać porywacza. W tle pełną parą toczą się rozgrywki polityczne przed zbliżającymi się wyborami, a obecny premier stara się pozyskać sprzymierzeńców, by ponownie zasiąść na czele duńskiego rządu. A z Zeelandem łączy go całkiem sporo i głośne porwanie nie przejdzie bez echa na politycznej scenie.

David Hewson, tak jak w przypadku poprzednich części, napisał powieść na motywach scenariusza serialu stworzonego przez Sørena Sveistrupa (znanego ostatnio z książki „Kasztanowy ludzik”), ale gdybym o tym wcześniej nie wiedziała, to pewnie nie przyszłoby mi to do głowy. To kawał naprawdę świetnej roboty – pełnokrwiści bohaterowie, rozbudowana fabuła i ciekawe domknięcie całej serii.

Minęło kilka lat od ostatniej sprawy i Sarah Lund ma zamiar przyjąć ofertę pracy w zdecydowanie spokojniejszych (ktoś powiedziałby, że jak na nią nudnych) warunkach. To byłby dobry moment na naprawę stosunków z dorosłym już synem, który praktycznie się od niej odciął, bo jego zdaniem matce zawsze zależało bardziej na zmarłych niż na żywych. Na pewno jest zdeterminowana, by doprowadzić każdą sprawę do końca – tak, jak w przypadku zaginięcia Emilie. Znowu czeka ją kilka trudnych wyborów i wiele sytuacji, kiedy nie będzie się wahała narazić swojego życia. Polubiłam ten jej bezkompromisowy styl bycia i to z nią ta seria kojarzy mi się w pierwszej kolejności. Twarda babka w swetrach z Wysp Owczych, która prawie nigdy nie pozwala sobie na słabość i prze do przodu bez względu na wszystko.

Raczej nie odnajdą się w tej książce osoby, które nie trawią wątków politycznych. Nie są one tutaj przytłaczające, ale jednak odgrywają znaczącą rolę w całej historii. David Hewson nie pierwszy raz pokazuje, jak szybko zmieniają się układy sił na szczytach władzy, jakie zakulisowe rozgrywki mają miejsce, gdy patrzy niewielu i do czego mogą doprowadzić określone decyzje. Ciekawe spojrzenie na politykę i myślę, że wcale nie tak dalekie od prawdy.

„Dochodzenie 3” było dla mnie kolejnym udanym spotkaniem z Davidem Hewsonem. Nie poczułam może tej samej siły przyciągania, która nie pozwalała mi się oderwać od pierwszego tomu (do którego miałam mimo to kilka zastrzeżeń – ot, taki paradoks), ale czerpałam dużą przyjemność z lektury i spotkania z główną bohaterką. Ciekawa kryminalna zagadka, z kilkoma znaczącymi przetasowaniami w trakcie jej rozgryzania, więc długo nie byłam pewna, jak to wszystko się zakończy. Dobre spięcie całego cyklu i przyznaję, że nawet trochę mi przykro, że to już koniec. Pozostaje mi mieć nadzieję, że inne książki brytyjskiego autora okażą się równie zajmujące.