W najbliższym czasie mogą pojawić się pewne problemy z dostępem do bloga, ze względu na mniej lub bardziej udane próby zmiany jego adresu ;-) Powinno bez problemu ustawić się przekierowanie, ale zdarzyć się może wszystko, więc informuję, że blog będzie niedługo dostępny pod adresem k-czyta.pl ;)

Agatha Christie podsuwa mnóstwo możliwych tropów i rozwiązań, a czytelnik próbuje dopasować do siebie wszystkie poszlaki tak, aby w logiczny sposób dało się wykryć kto jest winny. Problem jedynie w tym, że przynajmniej kilka scenariuszy z powodzeniem można by uznać za prawdopodobne, a koniec końców prawda okazuje się zupełnie zaskakująca. Zawsze gdy zakładam swój płaszcz detektywa i staram się rozgryźć przygotowaną przez Królową Kryminałów zagadkę, wiem, że mogę się spodziewać wszystkiego. Siła powieści „Morderstwo odbędzie się” tkwi w tym, że takie zakończenie nawet nie przemknęło mi przez myśl. Zupełnie dałam się wyprowadzić w pole, a to jest coś, co w kryminałach cenię szczególnie.

Panna Marple pokazała, że liczy się nawet najmniejsza poszlaka, a równie ważne jak rekonstrukcja wydarzeń jest słuchanie tego co i jak mówią świadkowie. Podziwiam jej umiejętności, ale mam nadzieję, że następnym razem poznam ją jeszcze bliżej i książkę zamknę bez niedosytu. Na szczęście sama zagadka - niemal tak dobra jak te z „I nie było już nikogo” czy „Morderstwo w Orient Expressie” - skutecznie podnosi ocenę całości.

Przygotowałam sobie stos książek, które planuję przeczytać w najbliższym czasie :)

Wiedziałam, że trudno będzie kolejny raz o taki sam zachwyt, jaki wzbudził we mnie „Cień wiatru”, dlatego jakoś mimowolnie odwlekałam ponowne sięgnięcie po prozę Carlosa Ruiza Zafóna. Nie był to jednak jedyny powód – zdawałam sobie sprawę, że „Gra anioła” to moje przedostatnie spotkanie z hiszpańskim pisarzem (chociaż oczywiście mocno liczę, że stworzy kolejne książki, które staną się czyimiś – być może moimi - przyjaciółmi) i zwyczajnie próbowałam odsunąć o siebie tę perspektywę. Problem w tym, że nie potrafiłam długo pozbawiać się przyjemności powrotu do Barcelony i odkrywania tajemnic, które tym razem postanowił zaserwować czytelnikowi autor.

David Martin odkrywa Cmentarz Zapomnianych Książek i zgodnie z zasadami tego miejsca wybiera jeden tytuł. Jego historia zaczyna się jednak znacznie wcześniej, gdy pisarskie ambicje prowadzą go pozornie wyżej w redakcyjnej hierarchii, a w istocie wiążą się z nienawistnymi spojrzeniami współpracowników, których traktował prawie jak rodzinę. Jedyną zresztą jaką miał. Mijają lata, a marzenia o wielkim sukcesie przygniotła codzienność, w której zmuszony jest pisać pod pseudonimem, dla wydawców skupionych jedynie na napełnianiu własnych kieszeni. Gdy wydaje się, że David stoi już na krawędzi, z której lada moment spadnie, zjawia się ktoś, zdający się mocno wierzyć w jego talent pisarski. Zleca mu napisanie książki, proponując przy tym nie tylko pieniądze. Takie umowy zawsze mają jednak drugie dno i przyjdzie czas, że trzeba będzie się z tym zmierzyć.