Towarzyszy mi od czasu do czasu takie wrażenie, że być może znam już za dużo kryminalnych historii i moje myśli w trakcie poznawania kolejnej zbyt szybko wskakują na właściwe tory, przez co na końcu okazuje się, że niestety wszystkiego się domyśliłam. Piszę niestety, bo akurat w przypadku takich powieści szalenie lubię się mylić i nie mam nic przeciwko temu, by ktoś mną całkowicie zakręcił, a nawet dał mi złudne poczucie pewności, tylko po to, by na ostatnich stronach pokazać, że od początku sobie ze mną pogrywał. Dlatego mam z książką „Niewybaczalne” pewien problem – asy, które Izabela Janiszewska trzymała w rękawie, choć mogą robić spore wrażenie, mnie zupełnie nie zaskoczyły.

Czytaj dalej

Wchodził do domów pod osłoną nocy i siał w nich totalne spustoszenie, z niewymownym okrucieństwem traktując niczego niespodziewających się mieszkańców. Gwałcił, mordował, kradł i znikał, zostawiając za sobą wiele ofiar i złamanych doznanymi obrażeniami (fizycznymi i psychicznymi) osób. Nikt nie mógł czuć się bezpieczny, bo nawet on sam zazwyczaj nie wiedział czyje życie zamieni w piekło danej nocy. Przez kilkanaście miesięcy terroryzował Los Angeles, wzbudzając coraz większy strach i przerażenie. Nocny Prześladowca. Richard Ramirez.

Czytaj dalej

Co zrobić z niereformowalnym śpiochem, który zawsze najdłużej wyleguje się w łóżku i ostatni schodzi na śniadanie? Figiel mu zrobić, ot co! Na taki pomysł wpada grupka znajomych przebywająca w rezydencji Chimneys. Szybki wypad do miasta, duża ilość hałaśliwych budzików i niecny plan ustawienia ich w nocy w pokoju kolegi, tak aby z samiutkiego rana gwałtownie go obudziły. Problem w tym, że Gerry Wade wcale się nie budzi, a ktoś zebrał zegarki i ustawił je w rządku nad kominkiem… 

Czytaj dalej

 James Norbury, Wielka Panda i Mały Smok [Big Panda and Tiny Dragon], tłum. Alodna Sieradzka-Krupa, Albatros, 2021, 162 strony.

Przemierzamy niespiesznym krokiem najróżniejsze miejsca, zatrzymując się często na filiżankę herbaty. Wielka Panda, Mały Smok i ja – czytelnik zaproszony na tę wędrówkę. Mija wiosna, lato, jesień, zima i na ostatnich stronach znowu owiewa nas wiosenny wietrzyk, a motyl wyłania się z kokonu. To jednak nie koniec drogi, bo ona może trwać dalej, tak długo, jak tylko chcemy, a może tak długo, jak zostanie po tej przygodzie w sercu ślad. Tylko czy rzeczywiście jakiś zostanie? 

Czytaj dalej