Przy poprzednim tomie serii o prokuratorze Leopoldzie Bilskim ("Żółć") zastanawiałam się ze złem w jakim kolorze będzie się musiał mierzyć następnym razem. I już wiem, że to błękit - dokładnie taki, jak barwa bezchmurnego nieba, w które przed śmiercią patrzyła Nela Soba. Ciało dziewczyny zostaje znalezione w lesie, a w ujęciu sprawcy na pewno nie pomaga fakt, że nikt zdawał się nie mieć motywu, by ją zabić. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że odpowiedzi być może trzeba szukać w przeszłości, gdzie ktoś inny stracił życie w podobnych okolicznościach, a trudnym do zignorowania punktem wspólnym jest tabliczka z napisem: "Zmarła śmiercią męczeńską".

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Małgorzata Oliwia Sobczak, Kolory zła. Żółć, W.A.B., 2024, 432 strony.

Czytaj dalej

Ależ poczułam radość, kiedy dowiedziałam się, że pojawi się u nas nowa powieść Sama Lloyda! Jego „Schronisko” zrobiło na mnie świetne wrażenie i nawet znalazło się wśród czterech najlepszych książek przeczytanych w 2021 roku. „Przypływ” dotarł do mnie przedpremierowo już jakiś czas temu, a ja mimo tego początkowego podekscytowania wcale nie rzuciłam wszystkiego, żeby po niego sięgnąć. Jak zwykle przy takich okazjach zaczęłam się obawiać zbyt wysoko postawionej poprzeczki… Teraz mogę wam już zdradzić, że druga książka Lloyda nie dorównała niestety tej pierwszej, ale to nie oznacza wcale, że okazała się rozczarowaniem.

Czytaj dalej

Pamiętam, że o „Głębi Challengera” usłyszałam kilka lat temu, przy okazji czyjegoś książkowego rankingu i miałam wtedy taką myśl: „muszę ją koniecznie przeczytać”. Zapisałam sobie tytuł, ale gdzieś mi później w odmętach innych historii zatonęła ta silna potrzeba lektury. Przypomniałam sobie o niej przy okazji wznowienia powieści Neala Shustermana i stwierdziłam, że to idealna okazja, by wreszcie plan zrealizować.

Czytaj dalej

Doskonale wiem, jak zgubne bywa stawianie zbyt wysoko poprzeczki jakiemuś twórcy po zaledwie jednej przeczytanej powieści, ale czasami mimo prób podejścia do lektury na chłodno i tak niewiele z tego wychodzi. Przyznaję, że sporo sobie obiecywałam po „Perfect day” Romy Hausmann, biorąc pod uwagę, że jej poprzednia książka – „Ukochane dziecko” - znalazła się u mnie wśród najlepszych książek zeszłego roku. I gdybym miała zestawić to, na co liczyłam, z tym, co ostatecznie czułam po jej przeczytaniu, to musiałabym napisać, że czuję niedosyt, bo spodziewałam się więcej. Gdybym jednak spróbowała odsunąć wygórowane oczekiwania, to pewnie uznałabym, że to może nie niesamowita, ale przynajmniej całkiem niezła historia.

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Kiedy przy czytaniu książki od pierwszych stron towarzyszy mi dreszcz niepokoju i podszyta strachem niepewność wobec tego, co będzie dalej, to wiem, że to może być jedna z tych powieści, które lubię najbardziej – niejednoznaczna, wciągająca od początku do końca i zaskakująca. Cóż, od razu zdradzę wam, że to całkiem trafny opis dla „Ukochanego dziecka” Romy Hausmann.

Czytaj dalej

Różne etapy przechodziłam z powieścią „Pachnidło” – od silnej fascynacji i zaintrygowania na początku, przez spadek emocji i lekkie zniechęcenie gdzieś w środku aż po szeroko otwarte oczy na końcu. Pewne jest, że trochę inaczej sobie tę historię wyobrażałam, ale jednocześnie cieszę się, że wreszcie miałam okazję te wyobrażenia skonfrontować z rzeczywistością.

Czytaj dalej

Marta Kisiel, Efekt pandy, W.A.B., 2021, 318 stron.

Przekonałam się już przy okazji książki „Dywan z wkładką”, że Teresa Trawna i jej bliscy to mieszanka iście wybuchowa. Raz rozpędzonego kołowrotka wydarzeń mniej i bardziej absurdalnych nie sposób w ich przypadku zatrzymać i w sumie lepiej nawet nie próbować. Można jedynie dać się ponieść temu, co się dzieje. Pierwszemu spotkaniu z bohaterami stworzonymi przez Martę Kisiel nie towarzyszyły może fajerwerki, ale dobrze się bawiłam. Drugie okazało się jakoś mniej absorbujące, chociaż na tempo wydarzeń zdecydowanie narzekać nie mogę.

Czytaj dalej

 Małgorzata Oliwia Sobczak, Kolory zła. Biel, W.A.B., 2021, 430 stron.

Młoda dziewczyna skacze z okna i dzięki świadkowi właściwie nie ma wątpliwości, że to było samobójstwo. A jednak ślady przemocy widoczne na jej ciele powodują, że śledczy muszą zadać kilka niewygodnych pytań. Śmiercią studentki prawa zajmuje się prokurator Leopold Bilski, który wrócił do Sopotu po wygnaniu (lub przeniesieniu jak twierdziłby jego przełożony) spędzonym w Kartuzach. Nie to żeby się tam nudził, bo to właśnie rozwiązana sprawa pozwoliła mu odzyskać nadszarpniętą reputację, ale jednak to w Trójmieście czuje, że jest na swoim miejscu. 

Czytaj dalej

 Małgorzata Oliwia Sobczak, Kolory zła. Czerń, W.A.B., 2020, 448 stron.

Nikt nie pytał prokuratora Leopolda Bilskiego czy pasuje mu przeniesienie z Sopotu do Kartuz. Po ostatniej prowadzonej przez niego sprawie niewielu patrzy na niego przychylnym okiem, więc jakoś będzie się musiał w tej nowej rzeczywistości odnaleźć. Na biurko Anny Górskiej, która po świetnie zdanych egzaminach pracuje w sopockiej prokuraturze jako asesor, trafia sprawa zaginięcia trzynastoletniej dziewczynki. Nikt specjalnie się zgłoszeniem nie przejmuje, bo panuje przekonanie, że pewnie uciekła z domu. W Kartuzach mieszka babcia zaginionej Amelii Stepień i szybko okaże się, że to nie jedyny trop, który łączy zaginioną nastolatkę z tym miastem.

Czytaj dalej

Ten dzień jest dla trzynastoletniej Elissy szalenie ważny – bierze udział w turnieju szachowym, do którego przygotowywała się od dawna. W przerwie między kolejnymi rozgrywkami wychodzi na chwilę do samochodu. Nie ma szansy zmierzyć się z kolejną zawodniczką i sprawdzić czy dziergana małpka, którą ze sobą wzięła, pomoże jej wygrać (właściwie w to nie wierzy i woli zdać się na własne umiejętności, ale przecież nie zaszkodzi ją o to poprosić), bo wystarczy chwila, by została wciągnięta do jakiegoś samochodu. Budzi się w ciemności, przykuta łańcuchem i dopiero wtedy zaczyna się najważniejsza rozgrywka w jej życiu.

Czytaj dalej

 Marta Kisiel, Dywan z wkładką, W.A.B., 332 strony.
Tereska Trawna, tom 1.

Teresa Trawny trochę inaczej wyobrażała sobie wyprowadzkę z miasta na wieś. Gdyby chciała podkoloryzować całą sytuację, to mogłaby stwierdzić, że pomysł zrodził się z namiętności, ale rzecz miała się zgoła inaczej, a i nowe miejsce szybko okazuje się mniej urokliwe niż zakładała. Może przymknęłaby oko na pewne braki, ale kiedy w pakiecie z nimi dostaje nieznośnego sąsiada z kosiarką o poranku, wizytę teściowej zarządzającej wspólny jogging i dywan z wkładką w postaci trupa, to chyba może spokojnie stwierdzić, że tego już za wiele… 

Czytaj dalej

 Belinda Bauer, Ostrze [Snap], tłum. Dobromiła Jankowska, W.A.B., 2020, 400 stron.

To miała być tylko chwila bez mamy, która ruszyła drogą w poszukiwaniu telefonu. Na poboczu zostawiła samochód i trójkę dzieci, instruując najstarszego Jacka, że teraz to on dowodzi. Szybko okazało się, że będzie musiał potraktować to wyzwanie bardziej serio niż mogło mu się wydawać, bo jego mama zostaje zamordowana. Mijają trzy lata, a czternastoletni wówczas chłopak usilnie stara się utrzymać na powierzchni – siebie i swoje dwie młodsze siostry. W okolicy dochodzi do nietypowych włamań, ale kiedy ktoś nachodzi dom Catherine, ta nie zgłasza tego na policję. A przecież zostawiony przy łóżku nóż z kartką z napisem „Mogłaś zginąć” nie wygląda wcale na nieśmieszny żart…

Czytaj dalej

Leopold Bilski  - sopocki prokurator – miał do czynienia z różnymi sprawami, ale znalezione na plaży ciało młodej dziewczyny będzie dla niego sporym wyzwaniem. Tym bardziej, że pierwszym, co rzuca się wszystkim w oczy jest brak ust u ofiary… A ten makabryczny element to tylko początek, bo szybko okaże się, że morderstwo niepokojąco przypomina to, dokonane kilkanaście lat wcześniej.

Czytaj dalej

 

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Czytaj dalej