Sofia Segovia, Brzęczenie pszczół [El murmullo de las abejas], tłum. Katarzyna Kozioł Galvis, Wydawnictwo Echa, 2025, 488 stron.

Zaczęłam czytać „Brzęczenie pszczół” z lekką ciekawością, a skończyłam ze ściśniętym sercem i myślą, że właśnie na takie książki chcę trafiać jak najczęściej, że o takiej literaturze mówić „piękna” to nie przesada. Sofia Segovia zabrała mnie do meksykańskiego miasteczka Linares, zaangażowała w życie pewnej rodziny i sprawiła, że przez te kilkaset stron naprawdę czułam się częścią (nie)zwykłej historii.

Czytaj dalej

We wrześniu przeczytałam/przesłuchałam 5 książek:

Czytaj dalej

Znacie ten moment tuż przed zaśnięciem, gdy wszędzie jest ciemno, w domu panuje cisza i nie powinno się już o niczym myśleć? Ja właśnie wtedy przypominałam sobie to, o czym czytałam w „Coś się dzieje w naszym domu” i kilka razy autentycznie musiałam sobie powiedzieć w myślach, że to tylko książka, że nic w tym mroku nocy się nie czai. W ukojeniu nerwów zdecydowanie nie pomogło nagłe syczenie w rogu pokoju (które okazało się odpowietrzającym się grzejnikiem). Do tej pory tak działały na mnie czasami tylko filmy (i dlatego nie oglądam horrorów), ale w przypadku powieści rzadko towarzyszy mi strach. A Josh Malerman potrafił go we mnie wywołać.

Czytaj dalej

Alicja Sinicka, Podopieczna, W.A.B., 2025.

Czytaj dalej

Elizabeth Jane Howard, Lata goryczy [Confusion], tłum. Maria Gębicka-Frąc, Albatros, 2025, 480 stron.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Albatros ♥]

Sięgając po trzeci tom Sagi rodu Cazaletów czułam się trochę tak, jakbym odwiedzała niewidzianą przez jakiś czas rodzinę. Rodzinę, która - jakkolwiek to zabrzmi - w ostatnim czasie nie jest może najbliższa i na wizyty nie czeka się z ogromnym utęsknieniem, ale jak już jesteśmy razem, to dobrze wiedzieć, co u poszczególnych osób się działo. Słucha się opowieści o codziennostkach z zainteresowaniem i momentami nawet z pewnym przejęciem, a później wraca się do domu z poczuciem miło spędzonych godzin, ale bez rozpamiętywania tego, o czym w czasie spotkania była mowa. Tak właśnie mam z kolejną powieścią Elizabeth Jane Howard.

Czytaj dalej

Na pierwszy ogień idą Katowice. Ze względu na festiwal ZORZA wynajmowaliśmy tam przez kilka dni mieszkanie. I zawsze jakoś od razu robi mi się przyjemniej, gdy w takim lokum znajduję na regale książki. Przy takich krótkich i intensywnych pobytach nie zawsze mam czas je czytać, ale lubię chociażby przejrzeć jakie tytuły zdecydowali się zostawić właściciele.

Tym razem na półce znalazłam:

Czytaj dalej

Annę Bailey znam z książki „Przedsionek piekła”, którą wspominam jako mocno angażującą i pozwalającą naprawdę głęboko wniknąć w psychikę bohaterów. Mam takie poczucie, że to historia niedoceniona, bo nie jest porywająca w oczywisty sposób i - doskonale to rozumiem - nie każdego przekona. U mnie jednak to poprzednie spotkanie spowodowało, że aż zaświeciły mi się oczy, gdy zobaczyłam, że pojawiła się nowa powieść brytyjskiej pisarki. Nie byłam oczywiście pewna czy zrobi na mnie równie silne wrażenie, ale cieszyłam się na samą myśl, że będę miała okazję to sprawdzić.

Czytaj dalej

Ewidentnie widać, że Emily Henry lubi sięgać w swoich powieściach po książkowe motywy. Była już dwójka pisarzy walczących z twórczą niemocą w „Beach Read”, była pracująca w bibliotece główna bohaterka „Funny Story”, a teraz przyszedł czas na agentkę literacką i redaktora, który decyduje, jakie książki warto wziąć pod skrzydła wydawnictwa. Przyszedł czas na „Book Lovers”. Takie literackie wątki lubię szczególnie, ale umówmy się i tak nie trzeba mnie specjalne namawiać na książki amerykańskiej pisarki, bo do tej pory zawsze się przy nich świetnie bawiłam.

Czytaj dalej

W sierpniu przeczytałam 5 książek:

Czytaj dalej

Tom Hindle, Morderstwo nad jeziorem Garda [Murder on Lake Garda], tłum. Barbara Łukomska, Czarna Owca, 2025, 400 stron.

Planowałam w tym roku odwiedzić Włochy, ale jak to z planami bywa - lubią się zmieniać. Mogę jednak przynajmniej powiedzieć, że udało mi się tam literacko zawędrować przy okazji powieści kryminalnej Toma Hindle'a „Morderstwo nad jeziorem Garda”. Bohaterowie wprawdzie nieszczególnie mogli się nacieszyć urokami miejsca, w którym się znaleźli, bo coś zgoła innego zaprzątało im głowy, ale ja bawiłam się całkiem nieźle. 

Czytaj dalej

Daphne du Maurier, Niebieskie soczewki i inne opowiadania [Blue lenses and other stories], tłum. Paweł Lipszyc, Albatros, 2025, 400 stron.

Zdecydowanie lubię się z książkami Daphne du Maurier (a szczególnym uczuciem darzę powieści „Moja kuzynka Rachela”, „Oberża na pustkowiu” i „Kozioł ofiarny”), więc okazję do kolejnego spotkania skwapliwie wykorzystałam. Tym razem w ręce wpadły mi „Niebieskie soczewki i inne opowiadania”, a że z krótką formą w wykonaniu autorki też miałam już do czynienia (bardzo dobry zbiór „Ptaki”), to nastawiałam się na naprawdę wciągającą lekturę. I częściowo zdecydowanie tak było. A częściowo niestety nie.

Czytaj dalej

Khaled Hosseini, I góry odpowiedziały echem [And the mountains echoed], tłum. Magdalena Słysz, 2025, 416 stron.

Odrobinę obawiałam się czy sięgnięcie po kolejną książkę Khaleda Hosseiniego tak szybko po lekturze poprzedniej („Tysiąc wspaniałych słońc”) będzie dobrym pomysłem. To ostatnie spotkanie z nim było zdecydowanie udane, ale zastanawiałam się czy nie poczuję przesytu podobną tematyką. Na szczęście nie miałam wrażenia wtórności, bo poza tym, że dla całości duże znaczenie ma afgańska kultura i Afganistan jako taki, to już historie poszczególnych postaci były tak różne, że bez problemu się w nie zaangażowałam. Tym razem chyba nawet jeszcze bardziej niż poprzednio.

Czytaj dalej

Holly Ringland, Siedem skór Esther Wilding [Seven Skins of Esther Wilding], tłum. Ewa Penksyk-Kluczkowska, Marginesy, 2025, 600 stron,

Czytaj dalej

Khaled Hosseini kojarzył mi się przede wszystkim z powieścią „Chłopiec z latawcem”, która zrobiła na mnie kilka lat temu spore wrażenie. Miałam w planach sięgnięcie po inne jego książki, ale wiecie jak to z planami bywa - niektóre ciągle odkłada się na później. Przyszedł jednak moment, gdy w ręce trafiły mi dwie pozostałe powieści afgańskiego autora i dziś chciałam wam napisać kilka słów o jednej z nich - „Tysiąc wspaniałych słońc”.

Czytaj dalej

📖 Laura Wood - Under Your Spell
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🤍🤍

📖 C.J. Tudor - Ostatnia batalia
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🤍🤍

Czytaj dalej

Wampiry chronione przez prawo? Tak, w rzeczywistości stworzonej przez C.J. Tudor. Wprawdzie ich życie w koloniach trudno uznać za specjalnie uprzywilejowane, ale faktem jest, że od lat funkcjonują niedaleko ludzi i o ile nie zostanie to uznane na środek całkowicie niezbędny - nie można ich zabijać. Mieszkańcy Deadhart są jednak żądni (o zgrozo!) krwi, bo wygląda na to, że właśnie wampir brutalnie zamordował nastoletniego chłopca. Detektyw Barbara Atkins przyjeżdża do miasta, by zbadać tę sprawę i szybko przekonuje się, że próby dotarcia do prawdy niekoniecznie będą mile widziane.

Czytaj dalej

Jak mi się tę książkę dobrze czytało! Lekka, ale jednocześnie  angażująca, wywołująca uśmiech, ale też garść refleksji, fabularnie dosyć przewidywalna, ale napisana tak zgrabnie, że przyjemność z poznawania losów bohaterów była zdecydowanie warta poświęcenia jej czasu. I zaś miałam w głowie taką myśl - czemu nie sięgam częściej po takie powieści? Po te spod pióra Laury Wood na pewno będę!

Czytaj dalej

Przeczytałam 4 książki, w tym 2 z nich zapewne trafią do topki roku, więc uważam ten czas za bardzo udany.

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Jeśli mam rzucić wszystko i czytać, to właśnie dla takich książek, jakie pisze Valérie Perrin. Dla tych wszystkich (nie)zwykłych emocji uderzających prosto w serce, dla bohaterów, którzy stają mi się bliscy, dla historii bezpiecznie rozsiadających się w mojej wyobraźni. 

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Wyobrażam sobie jak Stuart Turton siada przy biurku i zaczyna tworzyć historię, do której wrzuca mnóstwo elementów, mocno nimi potrząsa i to wszystko się w trakcie rozwoju akcji kotłuje, buzuje i zderza ze sobą tak, że omal nie wybucha. Jest w tym i moc wyobraźni i umiejętność tworzenia szalenie sugestywnej powieści. Jest także precyzyjne rozmieszczenie wszystkich wątków, które pozornie poplątane, przyprawiające o zawrót głowy, tak naprawdę od początku do końca mają swoje miejsce. Takie właśnie jest „Morderstwo u kresu świata”, które wciągnęło mnie od pierwszych stron i utwierdziło w przekonaniu, że po książki Turtona mogę sięgać w ciemno.

Czytaj dalej

Oliva przyjeżdża do Paryża tylko na weekend. Nie planuje zostawać tam dłużej, bo w Mediolanie czeka na nią narzeczony i praca, gdzie liczy na otrzymanie stałej posady. Poza tym już sam taki wyjazd jest raczej do niej niepodobny, ale ciotka, z którą dziewczyna od szesnastu lat nie miała kontaktu, wysłała jej liścik z informacją, że muszą się spotkać w księgarni „Shakespeare and Company”. A tam czekać na nią będzie jej własna historia, niezamknięta między okładkami książek.

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Mam słabość do książek o książkach, bo w takich historiach, gdzie odgrywają one w życiu bohaterów ważną rolę, jeszcze mocniej czuję magię czytania. Kiedy więc na horyzoncie pojawiła się „Zaginiona księgarnia” Evie Woods, to długo nie trzeba było mnie namawiać do lektury. Ba! Czułam się trochę tak, jakbym miała wejść do jakiegoś specjalnego świata - przestrzeni, gdzie może zdarzyć się wszystko. Czy jednak przeczucie, że to może być jedna z tych niezapomnianych powieści mnie nie myliło?

Czytaj dalej

Lucy Maud Montgomery, Dorosłe życie Emilki [Emily's Quest], tłum. Ewa Horodyska, Wydawnictwo Literackie, 2015, 248 stron.

Dopiero co Emilka miała jedenaście lat ("Emilka z Księżycowego Nowiu"), a nagle wkracza w dorosłość. Gwoli ścisłości sporo się po drodze wydarzyło, ale ja i tak widzę w niej wciąż tę ciemnowłosą dziewczynkę, która chowa się pod stołem, by podsłuchać jaki czeka ją los po śmierci ukochanego ojca i kto z rodziny Murrayów ją przygarnie. Patrzę jak spod niego wychodzi, cała przejęta, by bronić taty przed krzywdzącymi słowami bliskich. Mijający czas z pewnością pewne rzeczy w niej zmienił, ale silny charakter zdecydowanie został.

Czytaj dalej

Sophie Haydock, Madame Matisse, tłum. Janusz Ochab, Albatros, 2025, 382 strony.

Podobała mi się poprzednia książka Sophie Haydock "Cztery muzy", ale nadal pamiętam, że na początku nieco trudno było mi się w niej zaczytać i potrzebowałam czasu, żeby się odnaleźć w wiedeńskiej codzienności Egona Schielego. Pewnie dlatego z jednej strony byłam pewna, że drugą powieść - "Madame Matisse" - będę chciała poznać, a z drugiej trochę się obawiałam za nią zabrać. Niepotrzebnie się martwiłam, bo tym razem w z miejsca zaangażowałam się w losy bohaterów i z dużą ciekawością przewracałam kolejne strony.

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Przepiękne wydania książek MinaLima to coś, czemu zdecydowanie nie jestem w stanie się oprzeć. Cudownie zdobione okładki i misternie przygotowane wnętrze w postaci ilustracji, a także interaktywnych elementów totalnie mnie zachwycają. Gdybym miała wskazać najładniej wydane książki w mojej biblioteczce - te od MinaLima z pewnością byłyby na podium.

Czytaj dalej

Kristen Perrin, Jak odkryć własnego mordercę [How to Solve  Your Own Murder], tłum. Tomasz Wyżyński, Czarna Owca, 2025, 392 strony.

Czytaj dalej

Często zaczynam miesiąc z taką myślą, że tym razem będę miała więcej czasu na czytanie (lub raczej lepiej go sobie zorganizuję), a później gdzieś mi te kolejne dni uciekają i nawet nie zbliżam się takiej ilości książek, jaką bez problemu czytałam kilka lat temu. I nie żeby chodziło o liczby, ale raczej o to, że mam w sobie taki głód poznawania kolejnych historii, a doba zdaje się jakby krótsza niż kiedyś :)

W kwietniu przeczytałam 3 książki:

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Przy poprzednim tomie serii o prokuratorze Leopoldzie Bilskim ("Żółć") zastanawiałam się ze złem w jakim kolorze będzie się musiał mierzyć następnym razem. I już wiem, że to błękit - dokładnie taki, jak barwa bezchmurnego nieba, w które przed śmiercią patrzyła Nela Soba. Ciało dziewczyny zostaje znalezione w lesie, a w ujęciu sprawcy na pewno nie pomaga fakt, że nikt zdawał się nie mieć motywu, by ją zabić. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy okazuje się, że odpowiedzi być może trzeba szukać w przeszłości, gdzie ktoś inny stracił życie w podobnych okolicznościach, a trudnym do zignorowania punktem wspólnym jest tabliczka z napisem: "Zmarła śmiercią męczeńską".

Czytaj dalej

To już nie tylko widmo wojny odpychane nadzieją, że jednak do niej nie dojdzie. Jest 1939 rok i rodzina Cazaletów musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, w której Londyn nie jest już bezpieczny, naloty bombowe stają się codziennością, a posiadłość Home Place to teraz bardziej schronienie niż wakacyjna oaza.

Czytaj dalej

Przeczytane/przesłuchane w marcu:

Czytaj dalej

Merryn Allingham, Morderstwo w kaplicy [Murder at St. Saviour’s], tłum. Ewa Ratajczyk, MANDO, 320 stron.

Czytaj dalej

Rodzina Merritt przyjmuje do swojego domu w Los Angeles uczennicę z Wielkiej Brytanii, która ma spędzić u nich cały rok szkolny. Być może to przypadek, ale Tanya jest bardzo podobna do niedawno zmarłej córki Natalie i Matta - Anabel. Dziewczyna szybko odnajduje się w nowym miejscu, zaskarbiając sobie uczucia pani domu, która z miejsca obdarza ją ogromną sympatią. Okazuje się jednak, że młodsza córka Merritów - Paige - nadaje na totalnie innych falach niż nowa lokatorka i ich wzajemne relacje od początku będą dosyć burzliwe. Poza tym ta nowa sytuacja okaże się dla całej rodziny punktem zapalnym do wyjścia na jaw sekretów, które miały pozostać w cieniu...

Czytaj dalej

Kate Morton, Dom nad jeziorem [The Lake House], tłum. Izabela Matuszewska, Albatros, 2025, 544 strony.

Wiedziałam, że trudno będzie przebić moje poprzednie spotkanie z prozą Kate Morton, bo "Tajemnica domu Turnerów" wkradła się u mnie na pierwsze miejsce wśród jej powieści, a także wskoczyła na podium najlepszych książek 2023 roku. Cieszyłam się jednak bardzo na moment zatopienia się w kolejnej historii australijskiej pisarki, bo do tej pory nigdy się na niej nie zawiodłam. I rzeczywiście - "Dom nad jeziorem" okazał się dokładnie tak barwny i wciągający jak lubię, nawet mimo tego, że jeden z elementów zakończenia był moim zdaniem pójściem już o krok za daleko.

Czytaj dalej

J.D. Barker już chyba zawsze będzie mi się kojarzył przede wszystkim z kryminalną serią #4MK, którą uważam za piekielnie dobrze skonstruowaną i niezwykle wciągającą. Po niej czytałam jeszcze kilka powieści autora, ale nic nie przebiło spotkań z Samem Porterem. Przez dłuższą chwilę wydawało mi się, że "Gra na antenie" może być jedną z tych książek, które od razu się poleca, gdy ktoś szuka idealnie pokręconej i trzymającej w napięciu historii, ale ostatecznie fabuła poszła w takim kierunku, który mnie osobiście niestety przestał intrygować.

Czytaj dalej

Czytaj dalej

Wiedziałam, że ze względu na naukę będę miała mniej czasu, więc właściwie zaskoczenia nie ma :)

Przeczytane w lutym:

Czytaj dalej

Przez blisko pięć lat nie czytałam się z Jimem Butcherem! Nie mam na to żadnego sensownego wyjaśnienia, ale przynajmniej udało mi się w tym czasie zebrać wszystkie wydane u nas dotychczas tomy serii (a wcale nie było łatwo), więc mam pewność, że nie zabraknie mi okazji do ponownych spotkań z Harrym Dresdenem. I już się z tego cieszę, bo jest coś takiego w tych książkach, co sprawia, że czuję lekkość i radość czytania - bez głębokich analiz i zastanawiania się nad ważkością fabuły. Ot, czysta rozrywka, w której doskonale się odnajduję. I to o dziwo, bo fantastyka nigdy nie jest moim pierwszym wyborem, gdy chodzi o gatunek literacki.

Czytaj dalej

Gdzieś mi ten miesiąc jednak uciekł, chyba w części na popołudniowych drzemkach ("położę się tylko na 15 minut" i bum! 1-1,5h zleciało) oraz braku mocy, który mnie jakoś dopadł. Ale uznajmy, że to był czas na naładowanie baterii i teraz już z pełną energią (o ile na zewnątrz pojawi się więcej słońca) zabiorę się za realizację planów.

Czytaj dalej

Jørn Lier Horst, Jedna jedyna [Den eneste ene], tłum. Milena Skoczko, Smak Słowa, 2018, 320 stron.

Zawsze jestem trochę zdziwiona, kiedy wracam do jakiejś serii i okazuje się, że od ostatniego spotkania z nią minęło kilka lat. Wydaje się, że wcale nie tak długo odkładałam sięgnięcie po kolejny tom, wcale nie przesuwałam go aż tyle razy w kolejce na rzecz innych tytułów. A jednak musiało tak być. Z Williamem Wistingiem spotkałam się prawie pięć lat temu i od tego czasu powstało kilka nowych historii z komisarzem w roli głównej (uwierzycie, że jest już łącznie 17 części?!). Na szczęście książki są cierpliwe i "Jedna jedyna" nie patrzyła na mnie z wyrzutem, tylko grzecznie czekała na swoje pięć minut.

Czytaj dalej

„Miniaturzystka” pokazała mi to, co już właściwie wiedziałam - że szczególnie lubię książki, które trudno określić inaczej, niż jako klimatyczne. Jessie Burton stworzyła historię intrygującą fabularnie, ale przede wszystkim tak barwną, że za jej sprawą przeniosłam się do XVII-wiecznego Amsterdamu, by wraz z Nellą Oortman zacząć nowe życie u boku poślubionego niedawno bogatego kupca - Johannesa Brandta. Życie, które okaże się dalekie od wyobrażeń, jakie miała młoda dziewczyna z małego Assendelftu.

Czytaj dalej

❤️ Książki, które najbardziej trafiły mi do serca w 2024 roku

Czytaj dalej

Przemysław Piotrowski, Anubis, Czarna Owca, 2024, 416 stron.

„Anubis” musiał swoje odleżeć w podręcznym koszyku książek do przeczytania, bo raz, że już tak mam z serią o Igorze Brudnym, że nie rzucam dla niej wszystkich innych czytelniczych planów, a dwa, że prawdę mówiąc nie ciągnęło mnie, by wyjechać z głównym bohaterem do Egiptu. Jakoś mi się to w głowie nie zgrywało z jego postacią i wydawało wydumanym pomysłem. Koleżanka zapewniła mnie jednak (pozdrawiam Asiu!), że nie cała akcja się tam toczy, więc przychylniejszym okiem spojrzałam na czekający egzemplarz.

Czytaj dalej

Jak Wam minął grudzień? Mój zdecydowanie szybko i aż trudno mi uwierzyć, że już mamy 2025 rok! Na roczne podsumowania przyjdzie jeszcze czas, a dziś krótko o tym, co w ten ostatni miesiąc roku się działo. Z okołoksiążkowych tematów pisałam Wam o reorganizacji domowej biblioteczki i urodzinowych książkach (zapraszam, jeśli jeszcze nie czytaliście :)) Mam nadzieję, że uda mi się częściej poruszać takie luźniejsze tematy, bo przyjemnie jest się dzielić z Wami nie tylko samymi opiniami o książkach.

Grudzień to też oczywiście świąteczny czas i powiem wam, że dopiero od kilku lat zaczęłam tak naprawdę odkurzać magię świąt i się nimi cieszyć. W wolnym tygodniu naładowałam baterie, obejrzałam kilka filmów i oczywiście pojadłam same pyszności :)

A stricte książkowo przeczytałam/przesłuchałam w grudniu 6 książek:

Czytaj dalej